Змест
ориу інститутаСћ теория
Уводзіни
1. Пасилкі фармавання теориі інститутаСћ М. Ориу
2. З'яСћленне теориі інститутаСћ М. Ориу
3. Працяг теми інститутаСћ
Заключенне
Літаратура
Уводзіни
Тема Майга реферата гучиць як "теория інститутаСћ М. Ориу". Асаблівае месца сярод усіх сациялагічних прававих канцепций належала менавіта інституцияналізму. Яго АСНОВА билі закладзения вядомим французскім адміністратівістам, деканам факультета права Тулузскага універсітета Морисам Ориу (1856-1929).
Теория інститутаСћ, з'яСћляецца часіткай целай сістеми даследванняСћ у галіне інституцияналізму. У сфери права и дзяржаСћнага кіравання даследванні М. Ориу пакінулі вялікі адбітак. У палею Праць я паспрабую асвятліць некатория ідеі и канцепциі Мориса Ориу, Як аднаго з заснавальнікаСћ канцепций інституцияналізму.
1. Пасилкі фармавання теориі інститутаСћ М. Ориу
Адна з асноСћних праблем французскіх сациялагічних канцепций права пачатку XX стагоддзя, при Сћсіх іх метадалагічних адрозненнях, - праблема аб'ектиСћнай нарматиСћнасці. Развіваючися Сћ палеміци з юридичним пазітивізмам, сациялагічная юриспруденция Франциі адмовілася ад розумінню права Як виразити нарматиСћнай волі дзяржави. Як сцвярджаСћ лідер школи В«вольнага праваВ» Ф. Ажані, прававая теория павінна В«прам и канчаткова адмовіцца ад ілюзіі, биццам пісани закон можа тримаць усьо дзеючае права В»[1]. У АСНОВА палею канцепциі ен паклаСћ адрозненне паміж В«данасцю" права и юридичнимі канструкциямі, адпаведна якім у правазнаСћства павінни Биць вилучания сфери уласна навукі (В«вольнага даследавання права В») i юридичнай технікі. Усе фармальния, або другасния, криніци права (Закон, Звичай, акти судовай практикі) сутнасць юридичнай канструкциі, заклікания виявіць сапраСћдную прававую реальнасць - В«аб'ектиСћна справядліваеВ». Притримліваючися визначанай праграме, Ф. Ажані и блізкія да яго Е. Ламбер, Ж. Крюе и Р. Салейль меркавалі паставіць юридичную навуку на строга аб'ектиСћную Глібу и тою самим пераадолець Як суб'ективісцкі релятивізм, што аценьвае запазичванне Сћ залежнасці ад месца знаходжання В«назіральнікаВ», так и метафізічнае априяризм з яго трансцендентнимі кропкамі адліку прававога.
Тезіс аб аб'ектиСћна зададзенай справядлівасці збліжала канцепцию Ф. Жені з салідаризмам Л. Дюгі, Найбільший поСћна реалізаваць тенденцию да атаясамленьня фактичних адносін и прававой норми. Л. Дюгі зиходзіць з Таго, што уласцівая праву нарматиСћнасць есць висловили не суб'ектиСћнай свядомасці, а адносін Сћзаемазалежнасці членаСћ сацияльнага калективу. Факт и права непариСћния, Таму норма права можа існаваць толькі Як аб'ектиСћнае сацияльнае патрабаванне, Як закон сумеснага жицця, які вицякае з фактом салідарнасці [2]. Сярод фактичних сувязяСћ у рамках Таго ці іншага сацияльнага аб'яднання Л. Дюгі вилучаСћ, дере за Сћсе, аптимальния для жиццядзейнасці дадзенага калективу адносіни, разглядаючи іх Як формаСћтваральнае ядро сацияльнай регуляциі. Аднак з гета дакладнай пасилкі ен рабіСћ памилковую виснову, биццам адносіни, неабходния для падтримання жиццяздольнасці калективу, уладна диктуюць визначани парадак узаемасувязяСћ паміж яго членамі и Таму виступаюць у якасці норми павіннасці. Інакш Кажучи, павіннасць напрамую звязвалася з сацияльним законами, з існуючим па неабходнасці. Няма нічога дзіСћнага Сћ тою, што праблема ператварення існага Сћ належнае и належнага Сћ прававое Сћ салідаризме застала нявирашанай. Яна була папросту знятая: паміж крайнімі членамі гетага паняційнага шерагу СћсталеСћвалася цвердая, адназначная залежнасць, што НЕ дапускае ніякай іншай павіннасці, Акрам прававой.
2. З'яСћленне теориі інститутаСћ М. Ориу
Асаблівае месца сярод сациялагічних прававих канцепций належала інституцияналізму. Яго АСНОВА билі закладзения вядомим французскім адміністратівістам, деканам факультета права Тулузскага універсітета Морисам Ориу (1856-1929). Гістория фарміравання и теаретичнае Сћтриманне інчтитуцияналісцкіх канцепций права Сћ айчиннай літаратури Сћ целим асветлени Питанні ж анталогіі права Сћ дадзених канцепциях прадметам специяльнага розгледиш Пакуль НЕ сталі. [3]
Теория інститутаСћ, висунутий М. Ориу, адрознівалася пекло інших вученняСћ Таго годині істотним момантам - адзінствам палітичнай и прававой теориі, и дасягаецца за кошт Таго, што абедзве яни грунтаваліся на адзіним паняцці інститута. Па М. Ориу, норми права ствараюцца інститутамі Як аСћтаномнимі сацияльнимі Сћтвареньнямі (Дзяржавай, гандлевимі тавариствамі, прафсаюзамі и да т.п.) i Сћ ходзе працяглага примянення пераСћтворацца Сћ прававия В«інститути-речиВ».
Памилка Л. Дюгі, лічиСћ вучони, у тою, што ен перабольшваСћ значенне норми права Як аб'ектиСћнага елемента юридичнай сістеми. На сама впорається В«сапраСћдним аб'ектиСћним елементам юридичнай сістеми з'яСћляецца інститут. Інститут, праСћда, утримлівае и суб'ектиСћни пачатак, які развіваецца Сћ працесе персаніфікациі; аднак "Корпус" інститута виступає Як аб'ектиСћни елемент, и гети корпус з яго накіроСћвачай ідеяй и арганізаванай уладай па юридичнай сіле больш значний, чим прававая норма. Менавіта інститути спараджаюць норми права, альо не норми права - інститути В»[4].
Французскі юрист разглядаСћ грамадства Як сукупнасць вялікай колькасці інститутаСћ. Сацияльния механізми, пісаСћ ен, "СћяСћляюць сабой арганізациі, ці інститути, якія Сћключаюць у сябе людзей, а таксамо ідею, ідеал, принцип, якія служаць свойого роду Гораном, здабиваюць енергію гетих індивідаСћ ". Калі першапачаткова тое ці іншай кола асобі, аб'яднаСћшися для сумесних дзеянняСћ, утварае арганізацию, то з моманту, калі Сћваходзячия Сћ яе індивіди пранікаюцца свядомасцю свойого адзінства, яна паСћстае Сћжо інститутам. Адметнай прикметай інститута Ориу лічиСћ менавіта накіроСћвачую ідею.
Па визначенні Оріу інститут - гета ідея справи або прадприемства, якаючи ажиццяСћляецца прававимі сродкамі. Наприклад, камерцийнае прадприемства пабудавана на ідеі прибитковай спекуляциі, шпіталь - на ідеі спагади. Дзяржава, падкресліваСћ Ориу, реалізуе ідеі заступніцтва грамадзянскай супольнасці нациі, абарони приватнай уласнасці Як сфери Свабода індивідаСћ. З цягам годині інститути набиваюць Сћстойліви характар ​​и звичайна живуць значний даСћжей, чим ствариСћшия іх асобі.
Ориу вилучаСћ два типу інститутаСћ: карпаратиСћния (гандлевия грамадства, асацияциі, дзяржава, прафсаюзи, царкву) i речавия (прававия норми). Абодва віду билі ахарактаризавани ім Як своеасаблівия ідеальния маделі сацияльних адносін. Адрозненне паміж ІМІ бачиць у тою, што першия інкарпаравани Сћ сацияльния калективи, тади Як другія НЕ маюць уласнай арганізациі и могуць примяняцца Сћ рамках будь-яких аб'яднанняСћ.
АсноСћная Сћвага Сћ теориі Ориу була нададзена карпаратиСћним інститутам. Як аСћтаномния абразаванні, яни валодаюць агульнимі рисамі, а менавіта: визначанай накіроСћвачай ідеяй, арганізацияй залагодить и сукупнасцю нормаСћ, якія регулююць Сћнутрани распарадак. "Кіраванне групамі людзей, якое ажиццяСћляецца при дапамозе стварення права и парадці, патрабуе, каб тия, хто кіруе, Самі маглі твариць права ", - паказваСћ Ориу. Паняцці Сћлади, кіравання, права Сћ яго дактрине билі распаСћсюджани на Сћсе карпаратиСћния інститути. Сацияльния фарміравання тою самим билі прираСћнания адзін да аднаго, маляваліся з'явамі аднаго парадці. [14]
Растлумачваючи сваю пазіцию адносна метадалогіі юридичнай навукі, М. Ориу падкресліваСћ: В«Ми Будз притримлівацца метаду, які ішоСћ пекло аб'ектиСћнага да суб'ектиСћнага, и Будз тлумачиць, магчима, велике коло питанняСћ аб'ектиСћнай арганізацияй (а не воляй суб'ектиСћнай асобі). Нададзім гета апошняй галоСћнае месца и пакінем за суб'ектиСћним елементам толькі тое, што сапраСћди Нельга будз звесці да аб'ектиСћнага тлумаче...
